Ο Βύρων Κοτζαμάνης διευκρινίζει ότι το χάσμα αφορά όχι γενικά τις πόλεις και τα χωριά, αλλά αφενός τα δύο μεγάλα αστικά κέντρα της Ελλάδας, Αθήνα και Θεσσαλονίκη, και αφετέρου όλη την υπόλοιπη χώρα. Όπως τονίζει χαρακτηριστικά, το 50% του πληθυσμού στην Ελλάδα είναι συγκεντρωμένο στο 3% της έκτασης της χώρας! Υπογραμμίζει ότι η ελληνική ύπαιθρος δεν διαθέτει ζωντανές δυνάμεις αλλά έναν όλο και πιο γηρασμένο πληθυσμό και δηλώνει απαισιόδοξος ότι μπορεί να υπάρξει αναστροφή του φαινομένου. Από την πλευρά της η Carolina Perpiñá Castillo εισφέρει στη συζήτηση επίσημα στοιχεία της ΕΕ για το χάσμα υπαίθρου και πόλης, το οποίο έχει προσεγγιστεί από πολλές διαφορετικές πλευρές. Σημαντικοί σχετικοί δείκτες, όπως εξηγεί, είναι η δημογραφική μετατόπιση, η απόσταση του πληθυσμού από υπηρεσίες υγείας και εκπαίδευσης, καθώς και η πρόσβαση σε ευρυζωνική σύνδεση στο ίντερνετ. Στα περισσότερα από αυτά η Ελλάδα βρίσκεται δυστυχώς κάτω από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο… Μεταφέροντας καλές πρακτικές από το εξωτερικό σε θεσμικό επίπεδο, η Σεβνταλίνα Νένκοβα μιλά για διάφορα πρότζεκτ και επιτεύγματα του Γκάμπροβο της Βουλγαρίας, χάρη στα οποία η πόλη αυτή των περίπου 60.000 κατοίκων βραβεύτηκε το 2021 με το σημαντικό Green Leaf Award της ΕΕ. Μια άλλη καλή πρακτική, αλλά από έναν διαφορετικό δρόμο, μας μεταφέρει ο Αλέξανδρος Παζαΐτης, ο οποίος συμμετέχει σε μια ομάδα που εφαρμόζει τις ανοιχτές τεχνολογίες (ελεύθερο λογισμικό χωρίς πατέντες, διαμοιρασμός γνώσης κλπ.), ώστε να κατασκευάζει σε ένα εργαστήριο στα Τζουμέρκα εργαλεία προσαρμοσμένα ειδικά στις ανάγκες του τόπου.