Για χρόνια η πυρηνική ενέργεια είχε τεθεί στο ιδεολογικό περιθώριο. Η χρήση της βεβαίως κάθε άλλο παρά είχε σταματήσει, αλλά παρά την προηγμένη της τεχνολογία δεν αποτέλεσε ιδιαίτερο αντικείμενο θαυμασμού – περισσότερο θεωρούνταν ένα αναγκαίο κακό, ενώ σε πάρα πολλές χώρες του πλανήτη η συζήτηση για τη χρήση της δεν άνοιξε ποτέ στα σοβαρά. Στην καχυποψία των κοινωνιών απέναντί της συνέβαλαν οπωσδήποτε οι ανυπολόγιστες συνέπειες των πυρηνικών ατυχημάτων του Τσερνομπίλ και της Φουκουσίμα, αλλά και το μακροχρόνιο και ισχυρότατο κάποτε αντιπυρηνικό φιλειρηνικό κίνημα. Τελευταία όμως, μετά την πρόσφατη ενεργειακή κρίση, βλέπουμε μια συστηματική προσπάθεια η πυρηνική ενέργεια να «ξεπλυθεί» και να θεωρηθεί πράσινη ενέργεια. Την ίδια ώρα, η ενεργειακή μετάβαση και οι πολιτικές για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας κατηγορούνται ως ανεπαρκείς και υπαίτιες για τη μη ασφάλεια του ανεφοδιασμού και την αύξηση του κόστους της ενέργειας.
Το αφιέρωμα που ακολουθεί επιχειρεί να ενημερώσει με σύντομο και εύληπτο τρόπο τους αναγνώστες και τις αναγνώστριες, ώστε να είναι σε θέση να διαχωρίσουν τους μύθους από την πραγματικότητα γύρω από την πυρηνική ενέργεια – καθώς, όπως είναι σχεδόν βέβαιο, θα ζούμε μαζί της άμεσα ή έμμεσα για πολλά χρόνια.