Κοινωνική Αλληλέγγυα Οικονομία

Η κυρίαρχη άποψη θέλει την τεχνολογία να αποτελεί μια ανεξάρτητη και αυτοτελή δύναμη, την οποία είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθούμε ως έχει. Στο άρθρο του ο ερευνητής Χρήστος Γιωτίτσας επισημαίνει ότι, αντίθετα, η τεχνολογία είναι μια κοινωνική κατασκευή και έχουμε τη δυνατότητα να τη διαμορφώνουμε σύμφωνα με τις ανάγκες μας. Αυτό ακριβώς προσπαθούν να κάνουν οι ανοιχτές τεχνολογίες, τα ψηφιακά κοινά και το αναδυόμενο κίνημα του «κοσμοτοπικισμού», τα οποία βρίσκουν την εφαρμογή τους και στην αγροτική δραστηριότητα της περιοχής της Ηπείρου.

Τα «Σουρούκια της Ραψάνης» είναι μια ομάδα ανθρώπων που κατάγονται από το χωριό ή μένουν και εργάζονται εκεί το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου, έχοντας αντιμετωπίσει πρώτοι απ’ όλους τις προκλήσεις του τόπου. Άνθρωποι που με το παράδειγμά τους, με τις γνώσεις και τις δεξιότητές τους, αλλά και με την κοινοτική και συνεργατική διάθεσή τους, δίνουν έμπνευση για το πώς μπορεί να επιτευχθεί η αναζωογόνηση συρρικνούμενων περιοχών.

Μια συζήτηση με τον δήμαρχο Τεμπών, Γιώργο Μανώλη, σχετικά με τα προβλήματα του δήμου που εμποδίζουν την ανάπτυξη και αναζωογόνηση των αποκεντρωμένων περιοχών του, όπως είναι η Ραψάνη. Βασικότερο ζήτημα, η έλλειψη υποδομών όσον αφορά τις συγκοινωνίες, το διαδίκτυο, τη φιλοξενία και τους χώρους τηλεργασίας, και βέβαια η έλλειψη χρηματικών πόρων. Κάποιες πρώτες προτάσεις εκ μέρους μας για την αντιμετώπιση των προκλήσεων.

Σε μια περιοχή κατά βάση αγροτική όπως η Ραψάνη, η δημόσια βιβλιοθήκη αποτελεί ίσως την πιο βασική υποδομή, το κέντρο της τοπικής κοινωνίας και το σημείο σύνδεσης των κατοίκων με τις υπηρεσίες του δήμου. Όπως επισημαίνει στο σημείωμά της η βιβλιοθηκονόμος Χάιδω Πανταζή, η βιβλιοθήκη είναι χώρος γνώσης, έρευνας και ψυχαγωγίας, και μαζί με τους τοπικούς φορείς και συλλόγους συναποτελούν το πολιτιστικό οικοσύστημα της περιοχής.

Πώς εντάχθηκαν οι νεοφερμένοι του Προγράμματος Προαγωγής Αυτοβοήθειας στην τοπική κοινότητα μιας αποκεντρωμένης περιοχής όπως είναι η Ραψάνη και πώς με τη σειρά τους κατάφεραν να την επηρεάσουν με θετικό τρόπο; Όπως επισημαίνουν οι εργαζόμενοι στο ΠΠΑ που έγραψαν συλλογικά αυτό το άρθρο, με τον χρόνο και μέσα από τις σχέσεις εμπιστοσύνης που έχουν αναπτυχθεί, οι δράσεις τους προσαρμόζονται όλο και πιο πολύ στις ανάγκες των ανθρώπων, εμπλουτίζονται και γίνονται πιο συνεργατικές και συμμετοχικές.

Στις μέρες μας, που η κοινότητα αποτελεί κάτι παραπάνω από μια ομάδα ανθρώπων που συνδέονται χωρικά, πώς θα μπορούσαν, για παράδειγμα, κάποιοι ψηφιακοί νομάδες να ενταχθούν στο τοπικό κοινοτικό σχήμα μιας ημιορεινής περιοχής της χώρας; Σ’ αυτό το θεωρητικό κείμενο ο ψυχολόγος Σωτήρης Λαϊνάς εξερευνά την έννοια της κοινότητας, τις αναδυόμενες προκλήσεις και το ζητούμενο των βιώσιμων και λειτουργικών κοινοτήτων στον 21ο αιώνα.

Όλες οι χώρες φροντίζουν, αλλά υπό διαφορετικές συνθήκες, μέσα σε άλλα πλαίσια (πολιτισμικά, πολιτικά, ιστορικά, κοινωνικά, οικονομικά) και χρησιμοποιώντας αντίστοιχες λέξεις. Για να αντιληφθούμε πώς συμβαίνει αυτό, η φεμινιστική οικονομική σκέψη μάς προτείνει να χρησιμοποιήσουμε το λεγόμενο «διαμάντι της φροντίδας». ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...