Η Νομοθετική Αντιμετώπιση των Έμφυλων Διακρίσεων στην Ελλάδα

H ανάδειξη του ζητήματος των έμφυλων διακρίσεων στην Ελλάδα είναι επιτακτική καθώς παρατηρείται αύξηση των περιστατικών έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας τα τελευταία χρόνια, τα οποία αν και δεν αποτυπώνονται ως διάκριση με τη στενή έννοια του όρου αποτελούν απόρροια ενός βαθιά ριζωμένου πατριαρχικού συστήματος οργάνωσης της ελληνικής κοινωνίας που πρέπει να αλλάξει. Αρκεί κανείς να κοιτάξει το επίπεδο συμμετοχής γυναικών στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στον επιχειρηματικό κόσμο, ειδικά σε ό,τι αφορά τις ανώτερες βαθμίδες. Παράλληλα, η σταθερή παρουσία και έκφραση ακροδεξιού πολιτικού λόγου και ρητορείας μίσους με έντονο ρατσιστικό και σεξιστικό περιεχόμενο, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη, αποτελεί μια συνεχή υπενθύμιση ότι για την κατάκτηση της ουσιαστικής ισότητας και ίσης μεταχείρισης, δεν αρκεί μόνο η θεσμική προστασία, αλλά απαιτείται συνεχής αγώνας κυρίως σε επίπεδο αλλαγής των κοινωνικών αντιλήψεων.

Οι διεργασίες και διεκδικήσεις του φεμινιστικού κινήματος έφεραν στο προσκήνιο τα ζητήματα των διαφορετικών πτυχών του φύλου και έθεσαν τις βάσεις για μια πιο βαθιά και ειλικρινή συζήτηση αυτών των ζητημάτων ταμπού. Κατέδειξαν πώς η έννοια του φύλου πέρα από τη βιολογική του διάσταση είναι μια «κοινωνική κατασκευή», καθορίζεται δηλαδή από τις κοινωνικές και πολιτισμικές αντιλήψεις μιας κοινωνίας, και πώς αυτό το γεγονός καθορίζει τις κοινωνικές σχέσεις και εν γένει την οργάνωση της κοινωνίας. Η έμφυλη ταυτότητα άλλωστε δεν αναφέρεται μόνο στο βιολογικό φύλο ενός ατόμου, αλλά εμπεριέχει την έκφραση φύλου, την ταυτότητα φύλου και τον σεξουαλικό του προσανατολισμό. Πέρα από τοπικές ιδιαιτερότητες, χαρακτηριστικό των πατριαρχικών κοινωνιών είναι η άνιση κατανομή ισχύος μεταξύ αντρών και γυναικών, με τις γυναίκες να καταπιέζονται συστημικά και ουσιαστικά. Ορίζοντας κοινωνικούς ρόλους σε άνδρες και γυναίκες, δεν δίνεται χώρος για τη συνύπαρξη με τα άτομα η ταυτότητα των οποίων υπερβαίνει αυτή τη διπολική «κανονικότητα».

Ως απάντηση, το σύγχρονο φεμινιστικό κίνημα διεθνώς και στην Ελλάδα, και το κίνημα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας ειδικότερα, διεκδικούν μια έμφυλη δημοκρατία όπου κάθε άτομο έχει το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού της έμφυλης ταυτότητάς του, και στην οποία η παράμετρος του φύλου διαπερνά οριζόντια όλες τις κοινωνικές και θεσμικές δομές, κάτι που η Πολιτεία είναι υποχρεωμένη να αναγνωρίσει και να κατοχυρώσει χωρίς περιορισμούς και διακρίσεις.=

H έντυπη μορφή της έκδοσης διατίθεται δωρεάν πλην ταχυδρομικών εξόδων, κατόπιν παραγγελίας στο info[@]gr.boell.org