Το πάρκο αυτό είναι το πρώτο πάρκο τσέπης στη Θεσσαλονίκη και δημιουργήθηκε από την Πρωτοβουλία της Γειτονιάς Αλεξάνδρου Σβώλου. Η φήμη του έχει ξεπεράσει τα σύνορα της πόλης καθώς αποτελεί έναν χώρο εμβληματικό σε πανελλήνιο επίπεδο ως παράδειγμα αστικής παρέμβασης «από τα κάτω». Ο Γιώργος Χατζηνάκος από την Πρωτοβουλία μας υποδέχτηκε στο πάρκο και ξεκίνησε με μια πολύ ενδιαφέρουσα αναδρομή στη μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας η οποία εξηγεί την έντονη αστικοποίηση και τη σημερινή έλλειψη ελεύθερων χώρων στις πόλεις. Στη συνέχεια μίλησε για τη διαδικασία δημιουργίας του πάρκου το 2017 και για τις εκατοντάδες εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν από τότε. Δυστυχώς όμως σήμερα το πάρκο παρουσιάζει μια αποκαρδιωτική εικόνα φθοράς και εγκατάλειψης: σκουπίδια, απορρίμματα, τροφές και περιττώματα από γάτες, ξερά φυτά. Ο Γιώργος Χατζηνάκος απογοητευμένος εξήγησε πως αυτό συμβαίνει επειδή η εμπλοκή των κατοίκων της περιοχής δεν υπήρξε πολύ μεγάλη και η δημιουργία του πάρκου έγινε με τη συμμετοχή κυρίως φοιτητών, οι οποίοι στη συνέχεια μπορεί και να έφυγαν από την πόλη. Άλλος λόγος είναι πως κάποια από τα ενεργά μέλη που φρόντιζαν το πάρκο με προσωπική εργασία βρήκαν δουλειά και δεν μπορούν να διαθέσουν τόσο χρόνο, ενώ παραδέχτηκε πως οι αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες κάποιες φορές δεν εξυπηρετούν γρήγορες αποφάσεις. Το αδιέξοδο εντείνεται αν προσθέσει κανείς και το γεγονός πως το πάρκο πλέον γειτνιάζει με την έδρα ακροδεξιών οργανώσεων. Όπως είπε ο ίδιος, μια πιθανή λύση μέσα από την οποία μπορεί να διασωθεί και να συνεχίσει τη λαμπερή πορεία του είναι η διαχείρισή του να περάσει σε ένα οργανωμένο σχήμα κοινωνικής αλληλέγγυας οικονομίας.