Rethink! Φόρουμ Ιδεών
Μια πράσινη πυξίδα για την Ελλάδα: κοινωνία, οικονομία, οικολογία
Στον λειτουργικό και φιλόξενο χώρο του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, και συγκεκριμένα στην αίθουσα «Μωρίς Σαλτιέλ» του κτιρίου Μ2, πραγματοποιήθηκε στις 29 Ιουνίου 2022 το «Rethink! Φόρουμ Ιδεών – Μια πράσινη πυξίδα για την Ελλάδα: κοινωνία, οικονομία, οικολογία». Στο διεθνές αυτό συνέδριο άνθρωποι από την Ελλάδα και από δεκάδες πόλεις όλου του κόσμου ανταποκρίθηκαν στην πρόσκλησή μας να βρεθούμε στη Θεσσαλονίκη και να συζητήσουμε ιδέες, προτάσεις και πρακτικές από μια πράσινη σκοπιά, και να «ξανασκεφτούμε» όλοι μαζί μια σειρά από φλέγοντα θέματα που καθορίζουν τη ζωή μας – όπως ενδεικτικά οι νέες πολιτικές δυνατότητες που ανοίγει το κίνημα του ριζοσπαστικού δημοτισμού, το χάσμα μεταξύ πόλης και υπαίθρου, η ενεργειακή δημοκρατία, η κοινωνική συμπερίληψη και ο συμμετοχικός σχεδιασμός.
Συνολικά 21 άνθρωποι βρέθηκαν στα πάνελ του συνεδρίου εισφέροντας στη συζήτηση ενδιαφέροντα στοιχεία, πρωτότυπες οπτικές και χρήσιμες εμπειρίες. Η διοργάνωσή μας μάλιστα αποτελεί κι ένα έμπρακτο παράδειγμα έμφυλης δημοκρατίας, καθώς απ’ αυτούς τους 21 ανθρώπους οι 13 ήταν γυναίκες και οι 8 άντρες, δηλαδή ποσοστό 62% και 38% αντίστοιχα! Ανάμεσα στις γυναίκες του συνεδρίου συγκαταλέγονται η κεντρική ομιλήτρια Laura Roth και η συντονίστρια όλων των συνεδριών, δημοσιογράφος Αλεξία Καλαϊτζή.
Η κεντρική συνεδρία είχε τίτλο «Ανοίγοντας νέα μονοπάτια στην πολιτική: ριζοσπαστικός δημοτισμός στη Βαρκελώνη και πέραν αυτής» και εξέτασε γιατί οι άνθρωποι σε ένα πλήθος πόλεων σε όλο τον κόσμο έχουν επιλέξει έναν άλλο ρόλο για την τοπική αυτοδιοίκηση και έναν άλλον τρόπο για να παίρνουν μέρος στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Η ακαδημαϊκή ερευνήτρια και ακτιβίστρια Laura Roth, μέλος του Barcelona en Comú, μας μετέφερε το ιδιαίτερο κλίμα που υπήρχε στη Βαρκελώνη την πρώτη περίοδο του κινήματος του ριζοσπαστικού δημοτισμού. Όπως επεσήμανε χαρακτηριστικά, οι κεντρικές κυβερνήσεις, είτε στη λαϊκιστική είτε στην τεχνοκρατική τους διάσταση, δεν μπορούν πλέον να διαχειριστούν τις ανάγκες των ανθρώπων. Αντίθετα οι τοπικές κυβερνήσεις μπορούν αυτό να το κάνουν καλύτερα, επειδή εκεί οι πολίτες έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν πιο άμεσα και ενεργά. Έτσι, ο ρόλος των πόλεων συνεχώς αυξάνεται, τη στιγμή που ο ρόλος των κρατών συνεχώς συρρικνώνεται. Η ίδια έδωσε έμφαση τόσο στην τοπική διάσταση όσο και στον φεμινιστικό χαρακτήρα του ριζοσπαστικού δημοτισμού, όπως επίσης και στην ισορροπία που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στα κινήματα αφενός και στις θεσμικές δομές (π.χ. κόμματα) αφετέρου. Στη δική του παρέμβαση ο επικεφαλής του Ινστιτούτου Πολιτικής Οικολογίας (IPE) Vedran Horvat, μεταφέροντας την εμπειρία του Ζάγκρεμπ όπου το αντίστοιχο κίνημα κινείται ακριβώς ανάμεσα στον ριζοσπαστικό δημοτισμό και σε ένα πιο «παραδοσιακού» τύπου πράσινο πολιτικό πρόγραμμα, έθεσε το ζήτημα τι γίνεται όταν ένα κίνημα μπορέσει τελικά να συμμετάσχει στην άσκηση εξουσίας: δυστυχώς, όπως ανέφερε, έχει να αντιμετωπίσει τεράστιες δυσκολίες από τα συμφέροντα που το αντιστρατεύονται, ενώ ο κόσμος, που περίμενε πολλά, στο τέλος απογοητεύεται από τον χαμηλό ρυθμό υλοποίησης των υποσχέσεων. Τέλος, η Ελίτα Φασούλα, από το κίνημα Fridays for Future Thessaloniki, υπογράμμισε μεταξύ άλλων την –πολλές φορές δικαιολογημένη– καχυποψία που υπάρχει στα κινήματα απέναντι στα κόμματα, ιδίως στην Ελλάδα, και πόσο αυτό δυσχεραίνει ενδεχόμενες συνεργασίες τους, που θα τους επέτρεπαν να είναι τροχοί στο ίδιο όχημα.
Η δεύτερη ενότητα, με τίτλο «Αντιμετωπίζοντας το χάσμα μεταξύ πόλης και υπαίθρου», έβαλε ουσιαστικά ένα νέο ζήτημα στον δημόσιο διάλογο: τις –πολύ συχνά– χαοτικές διαφορές ανάμεσα στις ελληνικές πόλεις και την ύπαιθρο και τον κίνδυνο που διατρέχουν οι προοπτικές των ελληνικών αγροτικών περιοχών. Ο Βύρων Κοτζαμάνης, αφυπηρετήσας καθηγητής Δημογραφίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας - τμήμα Μηχανικών Χωροταξίας, Πολεοδομίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης και επιστημονικός υπεύθυνος του ερευνητικού προγράμματος «Δημογραφικά προτάγματα στην έρευνα και πρακτική στην Ελλάδα», διευκρίνισε ότι το χάσμα αφορά όχι γενικά τις πόλεις και τα χωριά, αλλά αφενός τα δύο μεγάλα αστικά κέντρα της Ελλάδας, Αθήνα και Θεσσαλονίκη, και αφετέρου όλη την υπόλοιπη χώρα. Όπως τόνισε χαρακτηριστικά, το 50% του πληθυσμού στην Ελλάδα είναι συγκεντρωμένο στο 3% της έκτασης της χώρας! Υπογράμμισε ότι η ελληνική ύπαιθρος δεν διαθέτει ζωντανές δυνάμεις αλλά έναν όλο και πιο γηρασμένο πληθυσμό και δήλωσε απαισιόδοξος ότι μπορεί να υπάρξει αναστροφή του φαινομένου. Από την πλευρά της η Carolina Perpiñá Castillo, εδαφική και γεωχωρική αναλύτρια στο Κοινό Κέντρο Ερευνών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, εισέφερε στη συζήτηση επίσημα στοιχεία της ΕΕ για το χάσμα υπαίθρου και πόλης, το οποίο έχει προσεγγιστεί από πολλές διαφορετικές πλευρές. Σημαντικοί σχετικοί δείκτες, όπως εξήγησε, είναι η δημογραφική μετατόπιση, η απόσταση του πληθυσμού από υπηρεσίες υγείας και εκπαίδευσης, καθώς και η πρόσβαση σε ευρυζωνική σύνδεση στο ίντερνετ. Στα περισσότερα από αυτά η Ελλάδα βρίσκεται δυστυχώς κάτω από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο… Μεταφέροντας καλές πρακτικές από το εξωτερικό σε θεσμικό επίπεδο, η διευθύντρια Εκπαίδευσης και Κοινωνικών Δραστηριοτήτων του Γκάμπροβο της Βουλγαρίας Σεβνταλίνα Νένκοβα μίλησε για διάφορα πρότζεκτ και επιτεύγματα του δήμου, χάρη στα οποία η πόλη αυτή των περίπου 60.000 κατοίκων βραβεύτηκε το 2021 με το σημαντικό Green Leaf Award της ΕΕ. Μια άλλη καλή πρακτική, αλλά από έναν διαφορετικό δρόμο, μας μετέφερε ο ερευνητής στο Πολυτεχνείο του Ταλίν και μέλος του P2P Lab Αλέξανδρος Παζαΐτης, ο οποίος συμμετέχει σε μια ομάδα που εφαρμόζει τις ανοιχτές τεχνολογίες (ελεύθερο λογισμικό χωρίς πατέντες, διαμοιρασμός γνώσης κλπ.), ώστε να κατασκευάζει σε ένα εργαστήριο στα Τζουμέρκα εργαλεία προσαρμοσμένα ειδικά στις ανάγκες του τόπου.
Το καυτό θέμα της ενέργειας από μια κοινωνική σκοπιά συζητήθηκε στην τρίτη ενότητα με τον τίτλο «Ανοίγοντας τον δρόμο για την ενεργειακή δημοκρατία». Η Αλίς Κοροβέση, διευθύνουσα σύμβουλος του INZEB, μίλησε για το πολυδιάστατο φαινόμενο της ενεργειακής φτώχειας, από το οποίο κινδυνεύουν δυνητικά οι πάντες. Όπως τόνισε η ίδια, η κλιματική ουδετερότητα, που αποτελεί στόχο της ΕΕ ως το 2050, πρέπει να συνοδεύεται από ενεργειακή δημοκρατία, δηλαδή εξάλειψη της ενεργειακής φτώχειας και ενεργό συμμετοχή των πολιτών στην παραγωγή ενέργειας. Αυτό μπορεί να συμβεί με διάφορους τρόπους. Συγκεκριμένα, το ζήτημα της δυναμικής εισαγωγής των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στο ενεργειακό σύστημα έθεσε η Ιωάννα Θεοδοσίου, συνεργάτιδα πολιτικής στο The Green Tank. Μιλώντας ειδικότερα για την προσπάθεια –ιδίως μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία– να μειωθεί η εξάρτηση από το φυσικό αέριο, έκανε σαφές με επίσημα στοιχεία πως οι ΑΠΕ είναι πιο συμφέρουσες από την επιστροφή στον λιγνίτη και υπογράμμισε ότι υπάρχουν σχετικοί οικονομικοί πόροι που μένουν ανεκμετάλλευτοι. Ο Δημήτρης Κιτσικόπουλος, αντιπρόεδρος της οργάνωσης Electra Energy, αναφέρθηκε ιδιαίτερα στις ενεργειακές κοινότητες επισημαίνοντας ότι εδώ και κάποια χρόνια υπάρχει πλέον νομικό πλαίσιο για τη λειτουργία τους, ενώ εκτίμησε πως όταν πολλές ενεργειακές κοινότητες μπαίνουν διεσπαρμένες μέσα στο ενεργειακό σύστημα, αυτό γίνεται συνολικά πιο δημοκρατικό. Τέλος, η Irene HongPing Shen, από το Trade Unions for Energy Democracy (TUED), μεταφέροντας μια μεγάλη διεθνή εμπειρία, επέμεινε στο ότι η ενέργεια πρέπει να ανήκει στον δημόσιο τομέα ή έστω να ελέγχεται από αυτόν. Μόνο μέσα από τη δημόσια ιδιοκτησία της ενέργειας, είπε, μπορούν να επιτευχθούν οι στόχοι της κλιματικής ουδετερότητας, να προσεγγιστεί η ενεργειακή δημοκρατία, να ενσωματωθούν οπτικές όπως ο φεμινισμός και να γίνει ένας σωστός σχεδιασμός της μετάβασης, ώστε να μη δημιουργηθεί ενεργειακό χάος.
«Ενδυναμώνοντας ανοιχτές, συμπεριληπτικές κοινότητες» ήταν ο τίτλος της τελευταίας συνεδρίας, με θέμα τα προβλήματα που υπάρχουν στην υποστήριξη των κάθε είδους μειονοτήτων, τον ρόλο των τοπικών αρχών και κοινοτήτων, αλλά και γενικότερα τη διαχείριση μιας καινούργιας κοινωνικής δυναμικής που γεννιέται τα τελευταία χρόνια και μας καλεί να επανεξετάσουμε τον τρόπο που ζούμε μαζί. Ειδικότερα συζητήθηκαν η συμπερίληψη των γυναικών στον αστικό σχεδιασμό και το ζήτημα της ένταξης των προσφύγων. Η Εύα Γρηγοριάδου, αρχιτεκτόνισσα από την ομάδα Urbana, κατέδειξε μέσα από την επαγγελματική εμπειρία της την ανάγκη ο αστικός σχεδιασμός να είναι συμμετοχικός, συμπεριληπτικός και να ενσωματώνει την οπτική του φύλου, επισημαίνοντας ότι η ισότητα των φύλων πρέπει να εφαρμοστεί σε όλους τους τομείς της ζωής. Η Ελένη Μουγιάκου, από την ομάδα Commonspace, τόνισε ότι στον σχεδιασμό ενός έργου πρέπει να εμπλέκονται εξαρχής οι άνθρωποι που επηρεάζονται απ’ αυτό, καθώς κάτι τέτοιο δεν είναι μόνο δικαίωμά τους αλλά παράγει και καλύτερα αποτελέσματα. Φωτίζοντας μια άλλη πτυχή της συμπερίληψης, ο Σίμος Δανιηλίδης, δήμαρχος Νεάπολης-Συκεών και πρόεδρος της Επιτροπής Κοινωνικής Πολιτικής της ΚΕΔΕ, έδωσε συγκεκριμένα στοιχεία σχετικά με τη φιλοξενία και ενσωμάτωση των προσφύγων στον δήμο του, ιδίως όσον αφορά την εκπαίδευση των παιδιών και τη στέγαση, ενώ επέμεινε ιδιαίτερα, και πάλι με συγκεκριμένα στοιχεία, στον θετικό οικονομικό αντίκτυπο που έχουν για την τοπική κοινωνία όλες αυτές οι δράσεις. Τέλος, ο διευθυντής του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες Λευτέρης Παπαγιαννάκης, περιγράφοντας την άσχημη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα από άποψη ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κατέληξε ότι το βασικό που χρειάζεται είναι να δημιουργηθεί θεσμικό πλαίσιο, το οποίο θα μπορεί να λειτουργεί κάτω από οποιεσδήποτε πολιτικές συνθήκες, ανεξάρτητα από τη βούληση ή την απροθυμία των ηγετών ή των τοπικών αρχόντων.
Κάθε συνεδρία συνοδεύτηκε από γόνιμη συζήτηση μεταξύ των ομιλητών και ομιλητριών, της συντονίστριας αλλά και του κοινού, το οποίο παρενέβη με καίριες ερωτήσεις και τοποθετήσεις προωθώντας ακόμη περισσότερο τον διάλογο. Στο συνέδριο έγινε χρήση και της εφαρμογής Mentimeter, η οποία επέτρεψε στο κοινό να συμμετέχει στη συζήτηση σε πραγματικό χρόνο απαντώντας στα εύστοχα ερωτήματα της Αλεξίας Καλαϊτζή.
Το Φόρουμ Ιδεών όμως δεν περιορίστηκε μόνο σ’ αυτές τις τέσσερις συνεδρίες. Κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων πραγματοποιήθηκαν στο φουαγιέ τέσσερις συναντήσεις γνωριμίας με στρατηγικούς συνεργάτες μας και σύντομες παρουσιάσεις προγραμμάτων που το Ίδρυμα υποστήριξε τα τελευταία χρόνια. Πιο συγκεκριμένα, ο Βαγγέλης Κοσμάτος (G-All – Η Συμμαχία των Φύλων) παρουσίασε την καμπάνια «Αποδομώντας έμφυλα στερεότυπα», η Βίκυ Τζέγκα (ΕΚΠΟΙΖΩ) τη μεγάλη πρωτοβουλία «Καθαροί λογαριασμοί ενέργειας», η Γεωργία Μπεκριδάκη (Dock – Συνεργατικός Χώρος για την Κοινωνική Αλληλέγγυα Οικονομία) την έκδοση «Συμμετοχικός δημοτικός προϋπολογισμός» και η Νάγια Καλφέλη (τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ) βασικά σημεία της έρευνας “More (about) Borders, less (about) Humans: Media Coverage of Migration and Asylum Seeking in Greece”, που αφορά τον τρόπο κάλυψης του προσφυγικού από τα ΜΜΕ. Οι παρουσιάσεις συνάντησαν το έντονο ενδιαφέρον του κοινού του συνεδρίου, που σε αρκετές περιπτώσεις θυσίασε τον... καφέ του για να τις παρακολουθήσει, να πάρει μια μικρή γεύση και να προμηθευτεί το αντίστοιχο υλικό.
Στο κλείσιμο του συνεδρίου ο Μιχάλης Γουδής, διευθυντής του Ιδρύματος Χάινριχ Μπελ, γραφείο Θεσσαλονίκης, μοιράστηκε με τη συντονίστρια και το κοινό τις εντυπώσεις, τις σκέψεις και τα συμπεράσματά του από αυτή την πλούσια σε ερεθίσματα ημέρα. Όπως επεσήμανε, ακούστηκαν πολλά και διαφορετικά πράγματα, από πολλές και διαφορετικές οπτικές γωνίες, καθώς τα περισσότερα από τα θέματα είναι ακόμη ανεξερεύνητα και υποτιμημένα στον ελληνικό δημόσιο διάλογο, στον οποίο μόλις τώρα εισάγονται. Επομένως, κατέληξε, η σημαντική συμβολή του Ιδρύματός μας σ’ αυτόν τον διάλογο θα πρέπει να συνεχιστεί και μέσα από περαιτέρω συναντήσεις και δράσεις.