Ε-Συν.Νο.Δ.Ο.Σ 2021 #7 Συμμετοχικός δημοτικός προϋπολογισμός - Γεωργία Μπεκριδάκη - Heinrich Boell Foundation - Office Thessaloniki

video-thumbnail Watch on YouTube

#7 Συμμετοχικός δημοτικός προϋπολογισμός

Φθινοπωρινό Σχολείο για το Συνεταιριστικό Δίκαιο και τις Δημόσιες Πολιτικές «Ε-Συν.Νο.Δ.Ο.Σ» 2021

 

Θεματική Β’: Εξετάζοντας επιτυχή διεθνή και εγχώρια παραδείγματα δημόσιων πολιτικών

Τίτλος εισήγησης: Συμμετοχικός δημοτικός προϋπολογισμός

Εισηγήτρια: Γεωργία Μπεκριδάκη, κοινωνιολόγος, μέλος Dock - Συνεργατικός Χώρος ΚΑΛΟ, μέλος του σωματείου «Εκπαιδευτική Πλατφόρμα ΚΑΛΟ // kalomathe.gr»

 

Ο συμμετοχικός δημοτικός προϋπολογισμός είναι μια διαδικασία που δίνει τη δυνατότητα στους πολίτες να διαδραματίσουν αποφασιστικό ρόλο για την κατανομή μέρους του διαθέσιμου προϋπολογισμού ενός δήμου. Ξεκίνησε από το Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας το 1989 και υπολογίζεται πως στην Ευρώπη από το 2000 ως σήμερα περίπου 4.500 πόλεις ή συνοικίες τον εφαρμόζουν με κάποιον τρόπο. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει τίποτε γραπτό ως τεκμηρίωση, υπάρχουν όμως πρακτικές. Από την περίοδο 2000-2006 υπάρχουν λίγες αναφορές για πειραματικές εφαρμογές στους δήμους Αγίας Παρασκευής, Καισαριανής και Κορυδαλλού. Από το 2015 ο συμμετοχικός δημοτικός προϋπολογισμός εφαρμόζεται στον δήμο Κηφισιάς, με τη δημιουργία συνοικιακών συμβουλίων που συνεδριάζουν 3-4 φορές τον χρόνο και διαχειρίζονται 450.000 ευρώ. Από το 2017 εφαρμόζεται και στα Ιωάννινα, όπου γίνεται στην αρχή ηλεκτρονική κατάθεση προτάσεων και κατόπιν διαβούλευση. Οι πολίτες διαχειρίζονταν στην αρχή ένα ποσό 200.000 ευρώ, το οποίο σήμερα είναι το διπλάσιο. Στη διαδικασία αυτή συνυπάρχουν διάφορα μέσα άσκησης πολιτικής, τόσο θεσμικά (δήμοι, δημοτικά συμβούλια) όσο και εξωθεσμικά (κοινωνία πολιτών, μεμονωμένα άτομα). Οι πολίτες διαχειρίζονται υλικούς πόρους, ενώ εμπλέκονται από το πολύ αρχικό στάδιο και για μεγάλο χρονικό διάστημα, με αποτέλεσμα να ενδυναμώνονται ως προς την κουλτούρα παρέμβασης στα κοινά. Βασικός σκοπός είναι η εμπλοκή των μη προνομιούχων. Το δίδαγμα από τη μέχρι τώρα εμπειρία είναι ότι απαιτούνται: χρόνος και επιμονή, συνέχεια στις πολιτικές των δήμων, υποστηρικτικός μηχανισμός υλοποίησης, δημιουργία θεσμών και εργαλείων.