#16 Η σημασία της συνδιαμόρφωσης ως εργαλείο για τη βελτίωση της συνεταιριστικής νομοθεσίας

Φθινοπωρινό Σχολείο για το Συνεταιριστικό Δίκαιο και τις Δημόσιες Πολιτικές «Ε-Συν.Νο.Δ.Ο.Σ» 2021

Θεματική Στ’: Προτεινόμενο μοντέλο νόμου-πλαισίου περί συνεταιρισμών & αιτιολογική έκθεση

Τίτλος εισήγησης: Η σημασία της συνδιαμόρφωσης ως εργαλείο για τη βελτίωση της συνεταιριστικής νομοθεσίας

Εισηγήτρια: Σοφία Αδάμ, επίκουρη καθηγήτρια στο τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του ΔΠΘ, μέλος ΣΕΠ στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών «Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία» του ΕΑΠ, μέλος του συλλόγου IUS Cooperativum και του σωματείου «Εκπαιδευτική Πλατφόρμα ΚΑΛΟ // kalomathe.gr»

Κομβική σχετικά με τις δημόσιες πολιτικές για την ΚΑΛΟ είναι η έννοια της συνδιαμόρφωσης, και δη της δημοκρατικής συνδιαμόρφωσης, κάτι που σημαίνει συμμετοχή των ενδιαφερόμενων από την αρχή της διαδικασίας. Πώς συνδιαμορφώθηκε λοιπόν το μοντέλο νόμου-πλαίσιου για τους συνεταιρισμούς στην Ελλάδα; ● Ακολουθήθηκε καταρχήν μια στρατηγική για να μπορέσει να ξεκινήσει η διαδικασία: ένα υποκείμενο πήρε την πρωτοβουλία, υπήρξαν πόροι και υποστηρικτικοί φορείς (μεταξύ των οποίων το Ίδρυμα Χάινριχ Μπελ), έγινε αποτύπωση του προβλήματος (καίρια η σημασία της μελέτης της Ιφιγένειας Δουβίτσα για τον κατακερματισμό της συνεταιριστικής νομοθεσίας), επικοινωνήθηκαν τα συμπεράσματα της μελέτης (στο Φόρουμ Κοινωνικής Επιχειρηματικότητας του 2019), υπήρξε δέσμευση για συλλογική επεξεργασία και έγινε συγκρότηση ομάδας εργασίας. ● Στη συνέχεια είχαμε την κατ’ εξοχήν διαδικασία χρησιμοποιώντας μια σειρά από καλές πρακτικές: συζήτηση πάνω σε προσχέδια, αλλεπάλληλες συναντήσεις, χρήση εργαλείων για διευκόλυνση της συμμετοχής, δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης. ● Καθ’ όλη τη διάρκεια υπήρξαν πολλές προκλήσεις και εμπόδια: θεσμικοί εκπρόσωποι δυσκολεύονταν να συμμετέχουν σε ανεπίσημες συναντήσεις λόγω έλλειψης αρμοδιότητας, κάποιοι για ιδεολογικούς λόγους δεν ήθελαν να συνδεθούν με το Φόρουμ Κοινωνικής Επιχειρηματικότητας και έτσι δημιουργήθηκε το Παρατηρητήριο Εξελίξεων για τους Συνεταιρισμούς και την ΚΑΛΟ ως όχημα κοινής αποδοχής, πολλοί εκπρόσωποι από τις ενώσεις συνεταιρισμών καταπονημένοι από την εργασία και καθημερινότητά τους δυσκολεύονταν να διατηρήσουν το ενδιαφέρον και τη δέσμευσή τους στη διαδικασία, οι συναντήσεις ήταν συχνά μεγάλης διάρκειας, έπρεπε να βρεθεί ισορροπία ανάμεσα στην καταγραφή των διαφωνιών και στην υπέρβασή τους ώστε να μη μετατραπούν σε μόνιμο εμπόδιο για τη συνέχιση της διαδικασίας. ● Οι προκλήσεις από εδώ και πέρα είναι: με ποια εργαλεία θα γίνει προσβάσιμη η πρόταση στους ενδιαφερόμενους και στις ενδιαφερόμενες, πώς θα επικοινωνηθεί η προεργασία που έχει γίνει, πώς θα είναι κατανοητή η ορολογία, πώς θα ενσωματωθούν τα σχόλια και οι συζητήσεις στο τελικό κείμενο, και βέβαια πώς θα πιεστούν οι θεσμικοί εκπρόσωποι να ακούσουν και να πάρουν υπόψη το αποτέλεσμα της διαβούλευσης.