Independence Days #3 Αξιοπρεπής και προσιτή κατοικία για όλους: από τις Βρυξέλλες στις πρωτεύουσες

Κατά τη διάρκεια της θεματικής συνεδρίας «Αξιοπρεπής και προσιτή κατοικία για όλους: από τις Βρυξέλλες στις πρωτεύουσες», η Diana Yordanova, Διευθύντρια Επικοινωνίας του Housing Europe, υπογράμμισε μια συνεχιζόμενη τάση για μετατροπή της δημόσιας ιδιοκτησίας σε ιδιωτική, ενώ σημείωσε ότι η στεγαστική πολιτική χαρακτηρίζεται από έντονη αποσπασματικότητα και έλλειψη συνοχής. Επιπλέον, η τουριστικοποίηση των πόλεων και τα επίπεδα αστεγίας που αναδείχθηκαν από την πανδημία του Covid-19 δεν έχουν ακόμη αντιμετωπιστεί. Πράγματι, οι διεθνείς επενδύσεις στις πόλεις μας βρίσκονται υπό διερεύνηση, σύμφωνα με τον Σωτήρη Σιδέρη, δημοσιογράφο και μέλος της βραβευμένης ερευνητικής ομάδας Cities for Rent: Investigating Corporate Landlords Across Europe. Μιλώντας για καλές πολιτικές, υπογράμμισε τη σημασία των έγκυρων στοιχείων που λείπουν για παράδειγμα από την πόλη της Αθήνας, ενώ στάθηκε στον φαύλο κύκλο της στέγασης που ξεκινάει από την έλλειψη αρχικών κεφαλαίων, περνάει από τις υπηρεσίες χρέους και φτάνει στον στεγαστικό κίνδυνο λόγω των ανεκπλήρωτων δανειακών υποχρεώσεων. Η Hanna Smit, σύμβουλος στέγασης νέων στο Stiching!WOON και πρώην ένοικος και μέλος της ομάδας αυτοδιαχείρισης στο Startblok Riekerhaven, τόνισε το ζήτημα της οικονομικά προσιτής στέγασης για τους πρόσφυγες καθώς και τη σημασία να προσεγγιστεί η στεγαστική πρόκληση και ως μια διαδικασία μάθησης. Συμπληρώνοντας σ’ αυτά, ο Nicolae Ștefănuță, μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην ομάδα των Πράσινων/EFA, παρατήρησε ότι πολλοί νέοι κάτω των 30 ετών εξακολουθούν να ζουν με τους γονείς τους και ότι η μετάβαση προς την προσιτή στέγαση σημαίνει περισσότερη κοινωνική στέγαση και έλεγχο των ενοικίων. Στη συζήτηση που ακολούθησε, επισημάνθηκε ότι οι δημόσιοι χώροι αποτελούν ένα ασφαλές περιβάλλον για κοινωνική ένταξη και αλληλεπίδραση. Η προσιτή στέγαση συνδέθηκε με τη διαφάνεια, τη λογοδοσία, την ιδιοκτησία και την κατανομή του διαθέσιμου χώρου. Επιπλέον, ανάμεσα στις κύριες προκλήσεις αναφορικά με τη στέγαση αναδείχθηκε ο αστικός εξευγενισμός αλλά και η επένδυση στην κοινωνική στέγαση ως μια πράξη «εφάπαξ» και όχι ως μια συνεχής προσπάθεια. Επιπλέον, αναφέρθηκαν εποικοδομητικά παραδείγματα, όπως η περίπτωση ενός νόμου στην Ολλανδία που ορίζει την ελάχιστη αποδεκτή συμπεριφορά ενός ιδιοκτήτη, ή η περίπτωση εγχειρημάτων στη Βαρκελώνη που πλειοδοτούν για σπίτια ώστε να τα κρατήσουν στην κοινότητα. Αναφέρθηκε επίσης η προώθηση της εξ αποστάσεως εργασίας διεθνώς ως μια επιλογή για την αποσυμφόρηση των κέντρων των πόλεων.