Η μηλοπαραγωγός

Χρόνος ανάγνωσης: 2 λεπτά
Ιουλία Παπούλια

Οι γκρίζες μπότες πατάνε γερά το μαλακό, υγρό χώμα του οπωρώνα. Τα δέντρα στοιχισμένα σε σειρές, με τα γυμνά κλαδιά τους να τεντώνονται προς τον ουρανό με φόντο το Αιγαίο. Η Ζαγορά, ένα χωριό σκαρφαλωμένο στο βουνό, μια ώρα ανατολικά του Βόλου, περιβάλλεται από τραχύ έδαφος κι έχει θέα στην ακτογραμμή. Η μυρωδιά του βρεγμένου χόρτου σμίγει με τον αλμυρό αέρα, καθώς η Ιουλία Παπούλια χαϊδεύει με το χέρι της τον φλοιό μιας μεγάλης μηλιάς.

Όταν ήρθαν οι βροχές, ήρθαν με μανία. Ρεύματα νερού χύνονταν από τις πλαγιές, παρασέρνοντας το έδαφος και μετατρέποντας τους δρόμους σε ποτάμια. «Δεν μπορούσαμε ούτε να φτάσουμε στα χωράφια», θυμάται η Ιουλία. Οι γέφυρες κατέρρευσαν και το χωριό αποκόπηκε από τον υπόλοιπο κόσμο. Για μέρες, το μόνο που μπορούσε να κάνει η Ιουλία ήταν να περιμένει, παρακολουθώντας τον χείμαρρο να αλλάζει το τοπίο. 

Οι χωρικοί εργάστηκαν ακούραστα για την ανοικοδόμηση του τόπου – καθάρισαν τα μονοπάτια, έφτιαξαν αυτοσχέδιες γέφυρες και φρόντισαν τα περιβόλια. Παρ’ όλα αυτά οι οπωρώνες, κάποτε ένας παράδεισος αφθονίας, έμοιαζαν να κρατάνε τα φρούτα τους απρόσιτα. Η πραγματική, όμως, πρόκληση βρίσκεται μπροστά μας. Τα μήλα, όπως εξηγεί η Ιουλία, χρειάζονται συγκεκριμένες συνθήκες: για να αναπτυχθούν πρέπει να μείνουν τουλάχιστον 700 ώρες σε θερμοκρασία κάτω των 10 βαθμών Κελσίου. «Εδώ κάτω, τα πράγματα δυσκολεύουν», μας λέει, δείχνοντας προς τις ψηλότερες πλαγιές, όπου οι πιο ψυχρές θερμοκρασίες επιτρέπουν ακόμα στα δέντρα να ευδοκιμήσουν. Τα χαμηλότερα χωράφια συνεχίζουν να δίνουν καρπό, αλλά οι αυξανόμενες θερμοκρασίες τα κάνουν όλο και λιγότερο αποδοτικά. 

«Για εμάς, το μήλο είναι η ζωή», λέει η Ιουλία επιθεωρώντας τα δέντρα με το βλέμμα της. Σχεδόν κάθε οικογένεια στη Ζαγορά εξαρτάται από τις μηλιές, καθώς όλοι ασχολούνται είτε με την καλλιέργεια είτε με τη μεταποίηση είτε με το εμπόριο. Τα φρούτα είναι κάτι παραπάνω από μέσο βιοπορισμού, είναι μια σύνδεση με τη γη και με τις προηγούμενες γενιές. 

Ιουλία Παπούλια 1