Επιπλέον χρεώσεις που σχετίζονται με την εθνική στρατηγική για την ενεργειακή μετάβαση

Το Ειδικό Τέλος Μείωσης Εκπομπών Αερίων Ρύπων (ΕΤΜΕΑΡ) περιλαμβάνεται στους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος. Το τέλος αυτό προορίζεται για την αποζημίωση των παραγωγών ηλεκτρικής ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ), σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία. Με τον τρόπο αυτό, οι καταναλωτές συμβάλλουν στη μείωση των εκπομπών αερίων ρύπων μέσω της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ. 

Το ΕΤΜΕΑΡ υπολογίζεται βάση της κατανάλωσης, υπόκειται σε ΦΠΑ και ισχύει για όλους τους πελάτες ανεξαρτήτως του προμηθευτή που έχουν επιλέξει. Η βασική χρέωση ΕΤΜΕΑΡ ορίζεται με υπουργική απόφαση^[1] και καταβάλλεται μέσω του λογαριασμού από όλους τους καταναλωτές, οικιακούς και λοιπούς, που είναι συνδεδεμένοι στο δίκτυο χαμηλής τάσης. Για τους βιομηχανικούς πελάτες και άλλες ειδικές κατηγορίες, όπως τους αγρότες και, πρόσφατα, τις επιχειρήσεις του τουριστικού κλάδου, προβλέπεται η δυνατότητα καταβολής μειωμένων χρεώσεων^[2].

• Για έναν καθαρό λογαριασμό που ενδυναμώνει τους καταναλωτές, χρειάζεται:

Νομοθετική παρέμβαση, ώστε οι οικιακοί καταναλωτές να μην επιβαρύνονται δυσανάλογα από το ΕΤΜΕΑΡ σε σχέση με τους καταναλωτές της μεσαίας και υψηλής τάσης (μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις βιομηχανικής και εμπορικής χρήσης, βαριές βιομηχανίες όπως χαλυβουργία, κλωστοϋφαντουργία, κ.λπ.), όπως συμβαίνει σήμερα. Αυτό αποκτά ακόμα μεγαλύτερο νόημα, αν αναλογιστεί κανείς πως οι βιομηχανίες και οι επιχειρήσεις διαθέτουν μεγαλύτερη πρόσβαση σε χρηματοδοτικά εργαλεία για την αξιοποίηση των τεχνολογιών ΑΠΕ και εξοικονόμησης ενέργειας (π.χ., συμβάσεις ενεργειακής απόδοσης σε συνεργασία με Εταιρείες Ενεργειακών Υπηρεσιών (ESCOs)^[3], δανεισμό, κ.λπ.), αλλά μπορούν να επιδιώξουν και οικονομικά οφέλη από την αναβάθμιση των υποδομών τους (π.χ., μικρότερο κόστος για την ενέργεια, διαμόρφωση προφίλ πιο φιλικού προς το περιβάλλον).

Ειδικότερα, προτείνεται η αναστολή του ΕΤΜΕΑΡ για τους οικιακούς καταναλωτές καθ’ όλη τη διάρκεια της κρίσης τιμών ενέργειας, με δεδομένη την οπισθοδρόμηση που παρατηρείται στην εθνική πολιτική για την ενέργεια και το κλίμα και τη στροφή προς τη χρήση ορυκτών καυσίμων (π.χ., λιγνιτικά κοιτάσματα, εισαγωγή υγροποιημένου ορυκτού αερίου, έρευνες υδρογονανθράκων).
 

Τι συμβαίνει στην υπόλοιπη Ευρώπη;

Στη συντριπτική πλειονότητα των Κρατών Μελών (20 από τα 27), οι λογαριασμοί ηλεκτρικού ρεύματος περιλαμβάνουν εισφορές ή μηχανισμούς στήριξης που σχετίζονται με τα εθνικά σχέδια ενεργειακής μετάβασης. Οι εισφορές αυτές διαφοροποιούνται σημαντικά ανάλογα με την κατηγορία των καταναλωτών (π.χ. οικιακοί, βιομηχανικοί), ενώ οι περισσότερες κατευθύνονται προς την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ μέσω συστημάτων εγγυημένων σταθερών τιμών (feed-in-tariffs), για την προώθηση τεχνολογιών συμπαραγωγής υψηλής απόδοσης, πράσινων πιστοποιητικών και ενεργειακής απόδοσης. Μεταξύ των 7 χωρών στις οποίες δεν υπάρχει τέτοιο στοιχείο στον λογαριασμό, ξεχωρίζει η Μάλτα, καθώς η στήριξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας χρηματοδοτείται από τον κεντρικό κρατικό προϋπολογισμό. Στη Δανία, η εν λόγω εισφορά καταργείται σταδιακά το 2022.